Günaydınlarsız...
Gurura, kibriyaya yenik düşmeseydik eğer;
Dün ayrılmazdık.
Kim bilir bu hale belki düşmezdik hiç.
Zât-ı Zülcelâl bizlere güç versin!
Birlikte neler neler düşlerdik de,
Artık düşlediklerimizde çok güç belki.
Ölmeden ölemediğimden,
Kurtar beni nefsimin köleliğinden.
Gel, göz çukurlarımda oluşan göle değirmen kur!
Karanlıktan ölümü göremediğinde.
Yıkılmaya yüz tutmuş gönlümün konakları.
Gözlerimi pür dikkat yollarına odakladım,
Bir umutla, içim içime sığmaz!
Değerini bilemedik ya o dakikanın.
Gözlerinde kaybolduğum günün, Pazartesi'nin.
Kulaklarım hala bir umutla arar sesini.
Duyamadığından göz çukurlarım yaşar selini.
Ben buradayım, kusurların aşarsa seni.
Aramızda bir duâlık yol var.
Vicdanım ki gaflette, uyanmıyor da...
Ferşten arş-ı alâya yükselen bu yangın ondan!
Dayan diyorlar...
Ne demli yandığımı ilaçtan çok sözlerini yutan anlar.
Ey ehli aşk, bu taraftan.
İnşaallah râzı olacaktır utanandan,
Gözyüzünde Güneş'i direksiz tutan Allah!
Ah bu vesveseler yaktı beni.
Ey nefsim, toparlan haydi, kalk gidelim!
Tefekkür edelim gel,
Arıların kovanda cetvelsiz çizdiği şu kusursuz altıgeni.
Ya diyeceksin geometri okumuşlar,
Ya da onlara ilham eden bir zât var.
Bunun gibi binlerce mu'cize karşısında,
Dil kelâmdan âciz, akıl izâhtan.
Başını kaldır, düşün, boş bakma!
Herşey manâsız gelir sarhoş akla.
Yıllarca haram sevdalar peşinde koşmaktan,
Esefler biriktirdim bohçamda.
Kalbime dercedilmiş sonsuz aşkı,
Tükettim fâni bir mahbubda.
Ellerini uzat makâm-ı mahmuddan,
İçinde bulunduğum şu vaziyetten çek, kurtar!
Nefsine zulmetmiş biriyim ben.
Sırtına alsan, çıkarsan beni a'lâ-yı illiyinne.
Günahım da çok, kirliyim hem.
Üstelik bu yaftalanmış kimliğime.
Sırtımda yüküm esir...
Gelmiyor değil şu yaptıklarıma tüküresim.
İster yak, ister sev; hüküm senin!
Dikkat ettim, acîb bir hâl var diye,
Çiçekler üstündeki mühr-ü Rabbanî'ye.
Haykırarak bahsettiği vahdaniyet.
Kulağını kapayarak onları susturamazsın!
0 yorum:
Yorum Gönder